A Fragile King

De Engelse muzikant Gregor Mackintosh is al jaren bekend als de gitarist van de gothic metal band Paradise Lost. In 2010 vormde hij echter ook de band Vallenfyre. Deze band gaat terug naar de oude death metal stijl uit zijn jongere jaren. Een gelimiteerde single werd in 2011 goed ontvangen, waarna het in hetzelfde jaar tijd was voor een volledig album Na drie volledige albums, een mini album en twee singles werd echter bekend gemaakt dat Vallenfyre na het optreden van 29 september 2018 niet meer is.

Het album
Het eerste volwaardige album kreeg de naam A Fragile King mee en werd uitgegeven door het label Century Media. Waar Gregor Mackintosh bij Paradise Lost vooral de gitaar bespeelt, zingt hij ook bij Vallenfyre. Naast hem zijn My Dying Bride gitarist Hamish Hamilton Glencross en At The Gates drummer Adrian Erlandsson zeker geen onbekenden. Heel lang duurt het album niet, want de elf nummers klokken samen nog geen tweeënveertig minuten. De tracklist ziet er als volgt uit:
1. All Will Suffer 4:10  
2. Desecration 4:57
3. Ravenous Whore 3:02  
4. Cathedrals of Dread 3:52  
5. As the World Collapses 3:14  
6. A Thousand Martyrs 3:25  
7. Seeds 4:46  
8. Humanity Wept 2:18
9. My Black Siberia 3:50  
10. The Divine Have Fled 3:42  
11. The Grim Irony 4:40

Bandleden op het album
Scoot - bas    
Adrian Erlandsson - drums
Hamish Hamilton Glencross - gitaar    
Mully - gitaar
Gregor Mackintosh - zang en gitaar

Muziek op het album
Het eerste nummer All Will Suffer kent al snel diepe rauwe gitaarriffs die na een tijdje nog slomer gaan dreunen met een oud jaren negentig geluid. De tikkende dubbele basdrums en tom en bekkenslagen zijn drukker. Over de zware gitaar hoor je soms ook lange scherpe gitaarmelodieën die aan het oude Paradise Lost doen denken. Zware grunt vocalen laten iets langer op zich wachten. De muziek wordt met korrelige gitaarriffs ook wat sneller. Ook sneller zijn de zware gitaarakkoorden. Scherpe jankende gitaarsolo tonen duiken ook op, maar verdwijnen ten faveure van diepe slome gitaarriffs met eronder soms drukkere drumslagen, waarna een gitaarsolo met wah-effect ook maar kort de tijd krijgt. Een derde gitaarsolo heeft ook wah-effect, maar is trager en meer somber. Koude schelle gitaarriffs beginnen het nummer Desecration. Trage zware bas, gitaar en drums hoor je hier onder duiken, waarna een energieke ruwe groove te horen is. Door koud druk drumwerk onder sobere gitaaraanslagen is de muziek soms losser. De zware invallende vocalen zijn dat zeker niet. De naam van het album hoor je overigens langskomen in dit nummer. De muziek wordt door gitaarmelodieën trager, al zijn deze partijen op zich niet langzaam gespeeld.  Een dreunende gitaargroove en schelle dissonante gitaartonen komen ook nog langs.

Diepe trage gitaaraanslagen met soms hoge tonen en erover lange sombere gitaarmelodieën startten het nummer Cathedrals of Dread. Als de zang invalt dan hoor je energieke drums en sobere naklinkende gitaaraanslagen. Een gitaargroove maakt het gitaarwerk soms ook meer energiek. Korte vertragingen en versnellingen in het gitaarwerk maken het nummer meer spannend, terwijl krachtige losse drumslagen eronder te horen zijn. Scherpe snijdende gitaarriffs met erover felle wah-effect gitaarsolo klanken veranderen de muziek. Trager wordt de muziek weer met diepe scherpe gitaarmelodieën met erover hogere gitaarmelodieën. Slome doom metal achtige gitaaraanslagen hoor je in de intro van het nummer Seeds. Enkele drukkere bluesy tonen hoor je dan ook. Zware bas en koude hoge piano veranderen de muziek kort, waarna de doom metal klanken en korrelige grunt vocalen goed te horen zijn. Verwaterde gitaar hoor je soms over de zware slaggitaar. Versnellende drumslagen en ratelende dubbele basdrums verhogen rond het middenstuk met krachtige gitaar en bas nog de vaart. De slome klanken keren wel best snel weer terug. Een Paradise Lost achtige treurige gitaarsolo komt wel langs. Na een korte drumsolo ronkt Humanity Wept er lekker snel oplos. Krachtige drums en zware vocalen mag je ook verwachten. Het ronkende geluid wordt soms ook in mid-tempo gebracht, maar de vaart ligt vooral hoog. Een meer zagende mid-tempo gitaarriff duikt nog in de finale op.

Het geluid
Het album A Fragile King heeft een ouderwets death metal geluid met een rauw ronkende klank, maar klinkt qua volume wel harder dan de oorspronkelijke bespelers van dit genre. Verwacht weinig effecten en extra geluiden op het album.

Conclusie
A Fragile King verraste me hij hij uitkwam vooral omdat Paradise Lost ondanks de meer stevige koers van de laatste jaren toen ver verwijderd was van hun oude doom en death metal geluid. Toch is Vallenfyre geen oude Paradise Lost. De oude death metal op A Fragile King doet vooral aan oude albums van voornamelijk Zweedse death metal bands als Entombed denken. Een rauw ronkende geluid dat lekker energiek (niet echt heel snel), maar ook doom metal achtig traag kan zijn. Echt origineel of verrassend klinkt het niet, al wist ik niet dat Gregor Mackintosh zo’n heerlijke ouderwetse death metal stem kon neerzetten. Ook enkele sfeervolle gitaarmelodieën en vooral soms als Paradise Lost klinkende gitaarsolo’s mogen er zijn. Ik had deze extra gitaarlagen over de vertrouwde death metal slaggitaar wel vaker willen horen, want veel nummers lijken toch wel op elkaar. Als geheel is A Fragile King vooral bedoeld voor mensen die geen genoeg van ouderwetse (Zweeds klinkende) death metal kunnen krijgen of juist weer nostalgisch willen worden naar dat typische jaren negentig death / doom metal geluid.