Hisingen Blues

Er zijn heel wat bands die zich Graveyard gingen noemen. De Zweedse band Graveyard mag dan wel ouderwetse (hard)rock en heavy metal spelen, maar deze band werd pas in 2006 in Göteborg geformeerd. Onder meer vier volwaardige albums   zijn er tot op heden onder de naam Graveyard verschenen.

Het album
Fans moesten even wachten op het tweede Graveyard album, want waar het titelloze debuutalbum in 2007 verscheen, kwam het tweede album pas in 2011 uit. Dit album werd Hisingen Blues genoemd en verscheen via het label Nuclear Blast. Negen nummers die samen nog geen veertig minuten duren staan op de normale versie van het album. De digipack versie herbergt nog het bonusnummer Cooking Brow. De gewone versie bevat de volgende tracklist:
1. Ain't Fit to Live Here - 3:05
2. No Good, Mr. Holden - 4:46
3. Hisingen Blues - 4:13
4. Uncomfortably Numb - 6:11
5. Buying Truth (Tack och Förlåt) - 3:27
6. Longing - 4:49
7. Ungrateful Are the Dead - 3:09
8. Rss - 3:48
9. The Siren - 6:00

Bandleden op het album
Joakim Nilsson - zang en gitaar
Jonatan Larocca Ramm - gitaar
Rikard Edlund - bas
Axel Sjoberg - drums en percussie

Gastmuzikanten op het album
Nils Dahl - piano
Peteus Fredestad - hammondorgel

Muziek op het album
In de vorm van het nummer Ain't Fit to Live Here wordt het album Hisingen Blues gestart. Na wat ongemengd aanvoelende drumslagen, swingt het drumwerk. Scherpe energieke gitaarmelodieën en een rauwe tragere rockstem zorgen al helemaal voor een ouderwets hardrock gevoel. Schellere Led Zeppelin achtige schreeuwen en rauwe dreigende gitaaraanslagen en volgende bas worden ook ouderwets ingezet. Whoehoehoe wordt later op een spookachtige manier vertolkt. Een dikke basdrumkick, tamboerijn, geklap en een lage stem worden dan ook onder andere ingezet. Scherpe energieke gitaarakkoorden en felle zang zijn erna weer krachtiger. Een stem wordt tijdens het nummer No Good, Mr. Holden ogenschijnlijk omgedraaid afgespeeld, terwijl slome bluesy gitaar en vooral kalme bas en drums ook te horen zijn. Wat losser of krachtiger drumwerk kan echter ook opduiken. Een lage melodieuze zangstem komt daarna als een warme sombere deken langs. Helder gitaarwerk is dan ook te horen. Het is dan ook wat jammer dat de zanger erna emotioneel moet schreeuwen over schelle gitaaraanslagen. Stevige snelle drumslagen worden dan soms hamerend ingelast. Gelukkig kan de kalmte terugkeren. Ook de heldere bas is dan zeer ontspannen. Een emotionele bluesy gitaarsolo is nog in de finale te bespeuren.

Het nummer Uncomfortably Numb kent zachte drumroffels en losse zachte drumklanken. Sobere bas en heldere aanslagen zijn muzikaal ook te horen. De zang kan kalm, maar door emotie wat scherp zingen, maar zachte melodieuze samenzang kan ook ingebouwd worden. Rauwere hoge zang over sobere schelle gitaarakkoorden zijn ook te bespeuren. Een heldere gitaarsolo kan in de finale best vriendelijk over een energieke begeleiding te horen zijn. Het nummer Buying Truth (Tack och Förlåt) kent rauwe en brommende gitaarriffs en bas over kloppende drums, terwijl de zanger krachtig zijn ding doen. Sneller met scherpe schurende gitaarmelodieën kan het aanbod zonder zang worden. Een nog meer melodieuze gitaarpartij is dan ook te horen. Felle zang echter ook nog ene tijdje over up-tempo muziek gebracht worden. De zoete whoehoehoe klanken erbij hadden dan weer niet gehoeven. Tamboerijn en andere dunne percussie klanken zijn nog even in mid-tempo present, waarna een snerpende gitaarsolo over krachtige bluesy gitaarmelodieën te horen is. Het nummer Longing is kalmer door zijn zachte kloppende percussie, scherpe heldere gitaar en zijn dunne hoge orgel. Gefluit, alsof je in een western film beland bekend, en wat sneller getokkel komen ook langs. Natrillende gitaaraanslagen met eronder krachtige akoestische gitaar hadden ook zo uit een western kunnen komen. Het nummer Rss moet het juist eerst van smeuïge bluesy gitaarmelodieën, rauwe nonchalante zang, weer whoehoe zang, zachte bas en drukke drums hebben. Fellere zang en rauwe gitaarakkoorden of gitaarriffs komen ook langs. Een tragere minder rauwe stem over sobere trage gitaaraanslagen en drumroffels vallen ook nog samen.

Het geluid
Het album Hisingen Blues richt zich vooral op zang, gitaar, bas en drums en dit klinkt alsof het uit de jaren zeventig komt.

Conclusie
Ook tijdens het album Hisingen Blues kijkt Graveyard vooral naar jaren zeventig hardrock. Vooral tijdens de felle vocalen doet het aanbod me aan Led Zeppelin denken. Het is opvallend hoe vaak de band tussen energieke en kalme nummers wisselt, al zijn er ook nummer die beide werelden samenvoegen. De kalme momenten met best goede heldere zang waardeer ik het meest. De energieke stukken voelen te vertrouwd herkauwd aan en ik houd ook liever van meer krachtige en donkere jaren zeventig hardrock. Het aanbod aan instrumenten of extra geluiden is jammer genoeg vrij sober, al zorgen een orgel en western geluiden tijdens het nummer Longing wel voor variatie en extra percussie is soms ook te horen. Als geheel is Hisingen Blues alleen interessant voor mensen die bluesy jaren zeventig hardrock een warm hard toesteken.